loading...
O emzik veya parmak emilecek arkadaş
Küçük kızımı kucağımıza alacağımız günlerde hastane çantası hazırlarken arkadaşım “sen beni dinle mutlaka bir tane emzik at çantaya” demişti. Hı hııı larımdan dediğini yapmayacağımı anlayan tatlı arkadaşım “ ben de ilk çocuğumda emzik vermeyeceğim demiştim ama ikincisinde öyle yapmadım. Rahat etmek istiyorsan emzik vermelisin, gel inat etme, son derece doğal birşey emmesi” diye tekrarlatmıştım kızcağıza. Hastanede kucağımıza aldığımız anda içimizi titreten kuzucuğu en küçük şey rahatsız etmesin istedik. Bezini değiştirirken sıkmamasına dikkat ederek, yatırıp kaldırırken pamuk taşır gibi itinalı davranarak geçen iki gün ardından evimize gelmiştik.
Her iki saate bir beslenmesi için kalkmalar, bezini değiştirmeler derken ilk gece bu minik beslenmeden sonra bile aranmaya başladı. Verdiğin halde yetmemiş gibi uykuya dalmakta zorlandı. Bir ara “ya gerçekten şu emziği denesek mi” diyerek en küçük boydaki emziği ağzına verdik. Fakat ağzı öyle küçüktü ki kendimi bir an onun yerine koyup üzüldüm. Ağzımda yabancı ve bana göre rahatsız edici bir şey varmış gibi düşündüm ve “yaaaa vermeyeceğim o yapay şeyi” diyerek onu zorlamadan çıkarttım. Daha sonraki aylarda yeni doğan doktoruda uyumasına yardımcı olabilir emzik verin isterseniz dediğinde ucunu D vitaminine batırıp versekte bizim uyanık bıdık güzel tat bitince emziği tükürüp attı. Haydaaa uykuya dalamıyor, yeterince anne sütü alıyor ve fakat uyku öncesi memede kalmak istiyor iyi de ben emzik olmak için biraz fazla büyük değil miyim? Nasıl mı anladım kızım için emzik olduğumu şöyle ki; 15-20 dk emdikten sonra süt bittiği halde 30-45 dk şeklinde oyalanmaya başladı. Doyduğu halde oralarda takılıp uyuma isteği, yanından kalktığın an uyanıp yaygarayı kopartması.
Nasıl olduğunu hatırlamıyorum aslında bir anda baş parmağını emmeye başladı. Sanki ben onun uyurken ki fotoğrafını çekip baktığımda “aaaa bu parmağını emiyor” demiş gibiyim. Gündüz parmağını emmiyor fakat uykusu geldiği an pat o parmak ağza giriyor. Ya da parmak ağza girdiği an uykunun geldiği anlaşılıyor. Emziğe alışmasın, sonra bıraktırmak için uğraşacağuz derken kendi kotrolünde daha rahat kullandığı parmakla (parmak emzik) tanışmış olduk.
En az iki yıl boyunca uyku öncesi törenin ana kahramanı rahatlatıcı, doyurucu, keyif verici parmak oldu. Hatta o baş parmak büyüyünce işaret ve orta parmak ikilisiyle yer değiştirdi. Ufaklık büyüyüp etrafı keşfetmeye, oradan oraya dolaşıp her şeyi kurcalamaya, ağzına sokarak, tadına bakarak, merakını giderme olayına son sürat devam ediyordu. Bu parmak emme hareketi psikolojik bir sıkıntının yansıması olabilir mi ve alışkanlık haline gelebilir mi diye de araştırmaya başladık. İleride tamamlanan dişleri bozulur mu, bir de tel takmak zorunda kalınır mı?
Gayet normalmiş bu emme süreci. Hatta ilk yıllarda pek çok bebek (hepsi olmasada) parmak emermiş. Ultrasonla fotolarında bile parmak emen bebekler vardır ki onlara “bak bak amma da rahatına düşkün” deriz. Küçükken pek bir şirin görünen parmak emme hareketi özellikle park ve bahçe ziyaretinden sonra silinmeye fırsat vermeden ağza girince hop bir dakka dedik. Öyle ya mikropları mıknatıs gibi etraftan toplayan parmak bir çırpıda ağza girerek kuzumuza iyilik yapmıyordu. Ayrıca bir şeyin ağızda olma fikri beni rahatsız ediyordu, bu tatlı kızıma ait şirin tombul bir parmak olsa da . Hatta ara ara elini ağzından çekiyordum, oflayıp dolandığım da oluyordu. Hele hele dışarıda arkadaşların yanında o parmak ağza girip sular akmaya başlayınca hafiften kendimi açıklama yapmak zorunda gibi hissediyordum. “ehe ehe şey sadece uykusu geldiğinde böyle oluyor, emzik almadı ya” diye oysa rahat olmak gerekiyor. Bu bir kusur değil.
Ayrıca bebekken parmak emmenin ruhsal problemin belirtisi olduğu kanıtlanmış bile değil. Büyüdükçe bırakılacak davranış 4 yaşından sonra kendiliğinden terk edilmekteymiş. Eğer gün içerisinde tüm odağı parmak emmek ve bir eli ağzında olduğundan normal oyunlarını oynayamıyor olsaydı -kızmak bağırmak ki anlayacak yaşta değil zaten- yerine arada parmağı ağzından çıkartıp onun ellerini oyalayacak aktiviteler bulmak gerek.
Parmak emme kaç yaşına kadar serbest bırakılmalı?
Kalıcı dişlerin yerleşmesi açısından 5 yaş öncesi bırakılırsa ağız deformasyonuna yol açılmamış olur. Bizim kuzucuk parmak emme keyfini kendi isteğiyle bırakmadı ve maalesef anne olarak ben de etrafta dolaşan parmakların bir anda ağıza daldırılmasına alışamamıştım. Hatta bu sebeple elimizde ıslak mendil paketi olmadan evden adım atmaz olmuştuk. Parktaki kumda oynarken ne kadar hayvan kakası, topraktaki taşlar ve oyun alanındaki demirler varsa elleniyordu. Yine böyle bir gün parkta oynarken hali hazırdaki paketten ıslak mendil çıkartmaya fırsat bile bulamadan parmaklar hooop diye ağzına giriverdi. Sanki saydığım o şeyleri emiyormuş gibi geldi bana ve “yeter artık, daha fazla dayanamayacağım” dedim (tabi ki ölü karıcaların, kuru kakaların veya avuçla kumların tadına baktıklarını biliyoruz ama… )
Eczaneden çocuklar için yapılmış zararsız acı oje aldım ve kızım uyurken o iki parmağa sürdüm (değdirdim resmen). Şeffaf olduğu için fark edilmiyor ancak ağıza alındığı an kötü tadı yüzünden emilmesi tercih edilmiyor. Sadece iki gün sonra parmak emme bırakıldı. Zaten daha fazla emme de kabul edilecek gibi değildi. Çünkü artık sık sık ishalli, mikroplu günler geçirir olmuştuk ve en büyük kaynak açık olan ağızdı.
Parmak emmeyi bıraktıran acı oje
Bu ojeyi uyurken sürmeniz çok önemli küçükle tartışmamakta fayda var. Arkadaşımın kızı “parmaklarıma ne oldu” diye sitem etmişti. Keyif aldıkları bir şeyden vazgeçirmek üzücü fakat bıraktırma ve süreçte görüntüye katlanma kararı tamamen size ait. Yine de tavsiyem bebeğinizin doyumu açısından bu bıraktırma işlemini çok erken yapmamanız, dişinizi mümkün olduğunca sıkın 🙂
Ne zaman eyvah denmeli?
Parmak emmek ufaklık için herşeyin önüne geçerse, parmağını özellikle sitres ve baskı altındayken kendinden geçercesine emerse destek istemek, harekete geçmek gerekmektedir. Hatta bir anaokulu öğretmeninden söyle bir örnek dinlemiştim. Öğrencisi öyle uzun süre emmiş ki, parmağı diğer parmaklarına oranla incelip deforme olmuş. Ne kadar süre parmağını emmeden durduğunu anlamak için öğretmeni eline kocaman bir oyuncağı verip tutmasını rica etmiş. İlk birkaç dakika normal tutmuş fakat geçen dakikalar da huzursuzlanıp kıpraşmaya başlamış. 15-20 dk sonra dayanamayıp parmağını ağzına götürmüş ve kendinden geçercesine rahatlamış. Bu en uç noktada olan ve normal karşılanmayan bir parmak emme örneklemesi…
Başparmak emilir, bebek rahatlar aileler endişelenir. Hiç birimiz yalnız değiliz:)
Bebeğim Parmağını Emiyor,
