loading...
Çocukların tırnak bakımı önemli ve benim açımdan en az 6 yıl boyunca sürekli yapacağım aktivitelerden biri gibi.
Bebekler özellikle yeni doğduklarında el kol hareketlerini kontrol edemediklerinden kağıt gibi ince tırnaklarıyla yüzlerini çizerler. Bunu engellemek için şirin eldivenler takılır ve tırnaklar kesilir. Bebeklere özel küçük tırnak makasıyla incecik tırnakları kesmek aslında zor değil. Fakat o narin parmaklardaki minnacık tırnakları derin keser miyim diye çok ürkek davranabilirsiniz. Korkmayın, bu çok normal. Kuzum bebekken doğru tutmadığım için etini azıcık kaptırmıştım. Rengim atmış vaziyette, telaşla bebek hemşiresi arkadaşımı aramıştım. “Ben bebek hemşiresi olduğum halde aynı şekilde kızımın tırnağını birkaç kez kaptırmıştım. Kan akması durduğu sürece hiç bir şey sürme ve dokunma” diye tembihleyerek rahatlatmıştı beni. Yoğunsa Steril bez bastırarak kanamayı durdurabilirsiniz. Çok hızlı iyileştiğinden bant yapıştırılması tavsiye edilmiyor.
Bebeğinizin yüzünü görecek şekilde önünüze oturtup mümkün olduğunca sabit durmasını sağlayın -ben öyle yapmamıştım- ve zamanınız varken başlayın. Acele etmeyin, o minyatür tırnaklar aceleye gelmez. Kuzumun acıyla başlayan minicik ağlama sesi içime öyle çok oturmuştu ki uzun yıllar düşündükçe kötü oldum. Anne olarak tecrübesizliğimden kaynaklansa da buna sebep oluşumdan vicdan azabı yaşamıştım. O anı unutabilmem için en az bir 10 yıla ihtiyacım var diyordum. Ne zaman tırnak makasını elime alsam tekrar aynı şey olacakmış gibi hissediyordum, ter basıyordu, kalbim hızlanıyordu ve çocuk bunu farkedip huzursuzlanıyordu. Sonunda “bunun üstesinden gelmem gerek” diyerek rahat bir yere kurulup, kuzumun ilgisini çekecek şeyleri anlatmaya başlayarak önce kendimi sakinleştirmiştim. Tek tek parmağını tutup, tırnak altındaki eti de nazikçe geriye ittirerek ve kenardan başlayarak 2-3 hareketle kestim. Dikkati dağılıp başka şeylerle ilgilenince birkaç dakikalık ara veriyor, sonra yumuşakça devam ediyordum. Zamanla rahatladım korkularım uçup gitti. Artık birbirimize güveniyoruz ve tırnakları sık sık derin olmayacak şekilde kesiyorum. Pek çoğumuz gibi ben de çocukken derin kesilen tırnaklarımın nasıl da sızladığını hala hatırlıyorum.
Kuzum bebekken kesme işleminden sonra özel, ince tırnak törpüsüyle bakımını da yapardım. Şimdilerde kes, yıkat, bırak tarzındayız. Tırnaklarının arasındaki boyaları, kirleri çıkartmak için kuzu görünümlü tırnak temizlik fırçası aldık. Gönüllü olarak tercih edilmese de kısaltmalardan sonra bile kurtulamadığımız inatçı artıklara iyi bir çözüm.
Not: Banyodan sonra sertliğini kaybeden tırnakları kesmak daha kolay oluyor.
Bir de “anne ben kendim kesmek istiyorum” ısrarlarımız var. Tabi yapabilirsin canım diyerek teşvikte bulunuyoruz. Henüz hakim olmadığından gözümüzü üzerinden ayırmıyoruz. Deniyor, uğraşıyor sonunda makası kullanmanın zorluğundan bahsedip “bir sonrakinde daha başarılı olacaksın” diyerek duruma el koyuyoruz. Özellikle ayak tırnakları çok uzamadan kesilmeli yoksa bombeleşip kıvrılmaya ve hatta batmaya başlıyor.
Kırık tırnak vakamız olmadı ama eğer olsayda kendi tırnağım kırıldığında yaptığım şeyi uygulardım. Ete zarar vermeyecek şekilde fazlalık/tırtıklı/takılan tırnak parçasını nazikçe keser, uzayana kadar yara bandıyla sarardım. Eğer daha ciddi bir yaralanma olsaydı doktorumuzun da yönlendirmesiyle antibiyotikli kremle günlük bakımın yapar, mikrop kapmaması için temizliğine dikkat ederdim.
Çocuğa tırnak makasının da diş fırçası gibi kişisel bir eşya olduğunu anlatmak iyi oluyor. Hatta zaman zaman tırnak makası yenilenirken zevkine göre seçim yapmasına izin vermek onu eğlendiriyor.
Tırnak kesme seansımız bitince “güle güle uzat” dedikten sonra bir de öpücük kondurarak küçük tayımı özgür bırakıyorum. Sevgiler 🙂